Budowa komputera PC

Komputer (z ang. computer od łac. computare - obliczać, dawne nazwy: mózg elektronowy, elektroniczna maszyna cyfrowa, maszyna matematyczna) - urządzenie elektroniczne służące do przetwarzania wszelkich informacji, które da się zapisać w formie ciągu cyfr albo sygnału ciągłego.

Najpopularniejszym obecnie rodzajem komputera jest stacjonarny komputer osobisty (desktop), z tego powodu potocznie traktowany jest jako synonim komputera w ogóle.

Komputery a inne maszyny liczące

Komputer od tradycyjnego kalkulatora odróżnia zdolność wykonywania wielokrotnie, automatycznie powtarzanych obliczeń, wg algorytmicznego wzorca zwanego programem, gdy tymczasem kalkulator może zwykle wykonywać tylko pojedyncze działania. Granica jest tu umowna, ponieważ taką definicję komputera spełniają też kalkulatory programowalne (naukowe, inżynierskie), jednak kalkulatory służą tylko do obliczeń matematycznych, podczas gdy nazwa komputer najczęściej dotyczy urządzeń wielofunkcyjnych.

Jakkolwiek istnieją mechaniczne urządzenia liczące, które potrafią realizować całkiem złożone programy, zazwyczaj nie zalicza się ich do komputerów. Warto jednak pamiętać, że prawzorem komputera była maszyna Turinga, którą można by wykonać w całości z części mechanicznych, a pierwsze urządzenia ułatwiające obliczenia były znane w starożytności, np. abakus z 440 p.n.e..

W początkowym okresie rozwoju komputerów budowano komputery zerowej generacji na przekaźnikach i elementach mechanicznych.

Właściwie wszystkie współczesne komputery to maszyny elektroniczne. Próby budowania komputerów optycznych (wykorzystujących przełączniki optyczne), optoelektronicznych (kombinowane z elementów optycznych i elektronicznych), biologicznych (wykorzystujące wypreparowane komórki nerwowe) czy molekularnych (wykorzystujące jako bramki logiczne pojedyncze cząsteczki) są jeszcze w powijakach i do ich praktycznego zastosowania jest wciąż długa droga. Innym rodzajem komputera jest komputer kwantowy, którego układ przetwarzający dane wykorzystuje prawa mechaniki kwantowej.

Współcześnie komputery dzieli się na:

komputery osobiste (PC) - o rozmiarach umożliwiających ich umieszczenie na biurku, używane zazwyczaj przez pojedyncze osoby,

komputery domowe - poprzedniki komputerów osobistych, korzystający z telewizora, jako monitora,

komputery mainframe - często o większych rozmiarach, których zastosowaniem jest przetwarzanie dużych ilości danych na potrzeby różnego rodzaju instytucji, pełnienie roli serwerów itp.

komputery gospodarcze - używane w gospodarstwach rolnych w celu efektywnego sterowania procesami produkcyjnymi,

superkomputery - największe komputery o dużej mocy obliczeniowej, używane do czasochłonnych obliczeń naukowych i symulacji skomplikowanych systemów,

komputery wbudowane - (lub osadzone, ang. embedded) specjalizowane komputery służące do sterowania urządzeniami z gatunku automatyki przemysłowej, elektroniki użytkowej (np. telefony komórkowe itp.) czy wręcz poszczególnymi komponentami wchodzącymi w skład komputerów.

Najwybitniejsi naukowcy, których prace przyczyniły się do powstania komputerów:

Blaise Pascal (kalkulator od nazwiska konstruktora zwany Pascaliną, 1642),

Gottfried Leibniz (system binarny, żywa ława do obliczeń, mechanizm stepped drum),

Charles Babbage (maszyna różnicowa, maszyna analityczna),

Ada Lovelace (prace teoretyczne, wizjonerskie w jej czasach koncepcje wykorzystania komputerów),

Claude Shannon (teoretyczne podstawy budowy komputerów - "przekucie" algebr Boola i współczesnej mu wiedzy o elektronice),

Alan Turing (teoretyczne podstawy informatyki, Maszyna Turinga i Uniwersalna maszyna Turinga).

Niektóre z historycznych modeli komputerów:

Z3 - w pełni automatyczny komputer o zmiennym programie zbudowany przez niemieckiego inżyniera Konrada Zuse w 1941,

Colossus - wyprodukowane przez rząd brytyjski podczas drugiej wojny światowej w liczbie 11 sztuk komputery lampowe, których zadaniem było od 8 grudnia 1943 roku łamanie szyfrów maszyny Enigma (zwłaszcza do złamania szyfrów maszyny Lorenza),

ENIAC - tworzony w latach 1943 - 1946 elektroniczny komputer, który składał się z 18 tys. lamp elektronowych 1500 przekaźników, ważył 30 ton i miał wymiary 15 na 9 metrów.

Na straży prawa

1. Prawo autorskie- (ang. copyright, symbol: ©) – pojęcie prawnicze oznaczające ogół praw przysługujących autorowi utworu albo zespół norm prawnych wchodzących w skład prawa własności intelektualnej, upoważniających autora do decydowania o użytkowaniu dzieła i czerpaniu z niego korzyści finansowej.
 2. Typy licencji:
- Freewave
- Public domain
- Adwave
- Cardwave
- GNU
- Sharewave
- Demo
- Trial
- OEM
- Donationwave
- Abondwave
- Firmwave
- Licencja jednostanowiskowa i grupowa
3. Odpowiedzialność prawna-  określone prawem ujemne konsekwencje (zastosowanie sankcji) wobec określonego podmiotu, związane z zaistnieniem negatywnie ocenianego stanu rzeczy. Pojęcie ogólnej odpowiedzialności prawnej jest przedmiotem sporów teoretycznoprawnych i jest dość rzadko stosowane w literaturze prawniczej. Znacznie częściej mówi się o poszczególnych postaciach odpowiedzialności prawnej, stosowanych w różnych gałęziach prawa (np. o odpowiedzialności cywilnoprawnej czy odpowiedzialności karnej).
Sytuacje w których podmiot ponosi odpowiedzialność prawną są określane przez dany system prawny. W najprostszej sytuacji podmiot ponosi odpowiedzialność za własne czyny (np. za wyrządzenie szkody przez siebie). Prawo może jednak określać sytuacje w których podmioty ponoszą odpowiedzialność za czyny innych (np. rodzice ponoszą odpowiedzialność za swoje dzieci), a nawet za zdarzenia nie związane z działalnością ludzką (np. działania siły przyrody).

Usługi z literką 'e'

1) e- nauka- nauczanie z wykorzystaniem sieci komputerowych i Internetu, oznacza wspomaganie dydaktyki za pomocą komputerów osobistych, CDROM-u i Internetu. Pozwala na ukończenie kursu, szkolenia, a nawet studiów bez konieczności fizycznej obecności w sali wykładowej.

Warunkiem podjęcia się e-nauki jest posiadanie komputera z dostępem do Internetu, bez którego    e-nauka nie jest możliwa.

2) e- praca- polega na wykonywaniu pracy w dowolnej odległości od miejsca zatrudnienia, np. siedziby firmy. W takiej formie wykorzystuje się wszelkie możliwości komputera i najnowsze rozwiązania technologii komunikacyjnej – Internet, e-mail, rozmowy na żywo, wideokonferencje.
3) e- bank- nowoczesny system bankowości elektronicznej, umożliwiający Klientowi szybki dostęp do konta za pomocą kanału www.
4) e- zakupy- to nowoczesna platforma informatyczna, która obsługuje i wspomaga procesy biznesowe zachodzące w obszarze zakupów. Ze względu na duże możliwości w zakresie skalowania aplikacji, może być ona wykorzystywana przez firmy o prostej i rozbudowanej strukturze organizacyjnej. Z Platformy mogą także korzystać jednostki administracji publicznej i samorządowej, sumując swoje plany i potrzeby zakupowe dla realizacji skonsolidowanych zakupów w określonych obszarach terytorialnych.

Sposoby komunikowania się

Co to jest SMS?

Usługa przesyłania krótkich wiadomości tekstowych w cyfrowych sieciach telefonii komórkowej. Usługa ta jest wprowadzana także do sieci telefonii stacjonarnej.

Więc MMS?

Rozszerzenie funkcji SMS i EMS o możliwość przesyłania multimediów takich jak grafika, animacje,
wideoklipy, dźwięki itp. Pierwotnie MMS zaplanowany został jako usługa dla telefonii trzeciej generacji (UMTS), której jednak wprowadzenie było odwlekane w czasie, więc producenci wprowadzili tę opcję już wcześniej (określana jest jako technologia 2,5G). Obecnie prawie każdy nowy telefon posiada funkcję MMS.

Ale oprócz sms /mms istnieją jeszcze komunikatory, których możemy używać w internecie, jest to na przykład:

GG- komunikator internetowy, opracowywany przez firmę GG Network. Pomysłodawcą i twórcą GG jest informatyk Łukasz Foltyn. Gadu-Gadu ma około 47 milionów unikatowych użytkowników, którzy wysyłają do 300 milionów wiadomości dziennie, a internauci tworzą dziennie ponad 500 kont.

TLEN- komunikator internetowy, kiedyś konkurował z GG, ale niestety przegrał te wojnę, dzisiaj służy niektórym ludziom jako poczta.

SKYPE- rozmowy głosowe, rozmowy wideo, wysyłanie wiadomości oraz udostępnianie. 

IRC- (ang. Internet Relay Chat) – jedna ze starszych usług sieciowych umożliwiająca rozmowę na tematycznych lub towarzyskich kanałach komunikacyjnych, jak również prywatną z inną podłączoną aktualnie osobą. Wspominałam, że jest ogólnoświatowa? :)

FORUM- przeniesiona do struktury stron WWW forma grup dyskusyjnych, która służy do wymiany informacji i poglądów między osobami o podobnych zainteresowaniach przy użyciu przeglądarki internetowej.
Fora dyskusyjne są obecnie bardzo popularną formą grup dyskusyjnych w Internecie. Prowadzą je praktycznie wszystkie portale, większość wortali, znaczna liczba ISP. Są one także powszechne na stronach wielu instytucji, czasopism, przedsiębiorstw, uczelni itp. a także spotykane są liczne fora zakładane zupełnie prywatnie. Ludzie są zazwyczaj chętni do pomocy w trudnych problemach :)

Korespodencja elektroniczna

Poczta elektroniczna lub krótko e-poczta, (ang. electronic mail krótko e-mail) – usługa internetowa, w nomenklaturze prawnej określana zwrotem świadczenie usług drogą elektroniczną, służąca do przesyłania wiadomości tekstowych, tzw. listów elektronicznych – stąd zwyczajowa nazwa tej usługi.


Jak zdobyć własny adres pocztowy?

Założenie bezpłatnego konta poczty elektronicznej umożliwia wiele serwisów internetowych. Wystarczy wpisać w wyszukiwarce hasło konto pocztowe.

Aby utworzyć własne konto pocztowe, musisz:
-odszukać serwis oferujący możliwość założenia konta pocztowego,
-na stronie serwisu znaleźć dział związany z pocztą,
-wybrać opcję załóż konto lub podobną.

Po poprawnym wypełnieniu formularza i jego akceptacji przez serwis konto pocztowe jest gotowe do użytku :)

Cechy dobrego hasła.

Dobre hasło powinno:
-zawierać minimum 8 znaków (im dłuższe, tym lepsze)
-zawierać małe i wielkie litery, choć jedną cyfrę oraz znak specjalny (np. !@$%^&),
-być zmieniane co jakiś czas.

Dobre hasło nie powinno:
-ograniczać się do jednego słowa,
-być jedynie kombinacją sąsiadujących znaków na klawiaturze (np.qwerty).

Jak odebrać pocztę w miejscu publicznym?

Jeśli nie ma się dostępu do swojego komputera, a chce się jednorazowo wysłać lub odebrać wiadomość, trzeba skorzystać ze strony internetowe, w tym celu:
-otwórz w dowolnej przeglądarce stronę serwisu, w którym masz konto pocztowe,
-przejdź do działu logowania, do poczty,
-wpisz swój login i podaj hasło.

Ważne jest, aby nie zapomnieć o WYLOGOWANIU SIĘ!

Jak wygodnie korzystać z poczty w domu?

Znacznie wygodniej korzystać z poczty elektronicznej za pomocą wyspecjalizowanego programu do obsługi poczty- klienta. Najbardziej znane programy pocztowe to Mozilla Thunderbird, Windows Live Mail, Apple Mail, Eudora, PostBox Express lub The Bat!

Jak napisać list?

Przycisk nowa wiadomość lub o podobnej treści, wprowadzający nas w tryb pisania listu, jest zazwyczaj dobrze widoczny.W górnej części okna dostępne są jeszcze przyciski: Odpowiedź i Prześlij dalej. Dzięki tym przyciskom bez problemu możemy zacząć korespondencję elektroniczną :)

Jak się bronić przed spamem?


Plaga spamu, czyli niechcianych reklam, jest tak wielka, że większość serwisów i programów oferuje mniej lub bardziej skuteczne mechanizmy filtrujące. THUNDERBIRD automatycznie rozpoznaje przychodzące wiadomości, które najprawdopodobniej są niepożądane. Każda wiadomość rozpoznana jako niechciana zostanie oznaczona. Na początku jednak program ten pracuje w trybie treningu, trzeba nauczyć go wskazując niepożądane listy. Użyj do tego opcji Oznacz/Jako niechcianą oraz Oznacz/Jako pożądaną w zależności czy chcemy dostawać tego typu listy czy też nie :)



Czy elektroniczny list można wydrukować?

Podobnie jak stronę internetową, można również wydrukować list elektroniczny. Wystarczy wskazać list i wcisnąć CTRL+P lub wybrać odpowiednie polecenie.

Jak poprawnie redagować listy?

-Każdy list powinien składać się z trzech obowiązkowych elementów: ADRESU ODBIORCY, TEMATU LISTU i oczywiście TREŚCI,
-Treść listu powinna zaczynać się od powitania, na końcu powinniśmy się podpisać,
-Nie powinno robić się wcięć,
-Pisać krótko i rzeczowo,
-Sprawdzać poprawność pisowni,
-Jeśli chce się wysłać list do wielu osób jednocześnie, ich adresu KONIECZNIE umieść w polu KOPIA UKRYTA,
-Starać się nie używać formatu HTML,
-Pakować pliki przed ich załączeniem do listu.

Czym ozdobić list?

List można ozdobić, jeśli nie jest to korespondencja urzędowa czy oficjalna.
A czym?
- Buźki
Emotikon- (ang. emoticon), uśmieszek (smile, smiley), buźka – złożony ze znaków tekstowych (ASCII) wyraz nastroju, używany przez użytkowników Internetu. Najczęściej przedstawia symboliczny ludzki grymas twarzy, obrócony o 90° w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara, w licznych wariantach. Niektóre programy służące do komunikacji automatycznie zmieniają emotikony na ich graficzny odpowiednik.
- Załączniki
Jest to plik dołączony do cyfrowego listu. Teoretycznie plik może być dowolnego rodzaju, praktycznie jednak istnieją pewne ograniczenia
-- Każdy serwer pocztowy ma określoną górną granicę wielkości załącznika,
-- Niektóre serwery blokują załączniki, które mogą zawierać wirusy
-- Niektóre serwery analizują zawartość załącznika pod kątem zabronionych lub kontrowersyjnych treści.
- Papeterie
Ładny papier listowy na szczęście przestał być domeną tradycyjnej poczty. Wiadomości elektroniczne również mogą mieć ozdobną formę :)


Czy wszystkie listy są takie same?

W większości systemów pocztowych wiadomości można wysyłać i odbierać w dwóch głównych formach: w postaci czystego tekstu oraz w formacie HTML. Pierwszy pozwala uzyskać tzw. lekki list, który zostanie szybko wysłany i bezproblemowo odebrany, natomiast drugi, czyli HTML nie zawiera żadnego formatowania, pogrubień, kursywy, kolorów itp.

Jak stworzyć wirtualną pieczątkę?

Kolejnym ułatwieniem, jakie oferuje nam klient pocztowy, jest możliwość stosowania wielu różnych automatycznych podpisów pod listami, które można traktować jak wirtualne pieczątki :)
Wystarczy przygotować i zapisać na dysku zwykły plik tekstowy zawierający krótki tekst, jaki miałby się pojawić automatycznie w roli tzw. sygnatury, a następnie wskazać do w narzędzia/ konfiguracja kont

Jak wysłać list do kilku adresatów jednocześnie?

Wystarczy wpisać albo wybrać z książki adresowej wszystkich odbiorców i wstawić do pola DO, ale należy pamiętać aby zmienić opis w DO na UKRYTA KOPIA. Zabezpieczy to dane adresowe przyjaciół etc. przed ujawnieniem ich pozostałym odbiorcom.

Czy można czytać listy bez połączenia z internetem?

Tak, można to zrobić, ale można przeczytać tylko te listy, które zostały odebrany wcześniej. Jeśli chodzi o wysyłanie, to można napisać list, dodać załączniki etc., następnie normalnie dajemy WYŚLIJ, ale list zostanie dodany, tylko, do kolejki wysyłanych listów, dojdzie on do adresata dopiero, kiedy będziemy mieć na nowo połączenie z internetem :)

Jak elektroniczna książka adresowa ułatwia pracę?

Prawdę mówiąc, niewielu użytkowników skrupulatnie dba o swoją książkę adresową, regularnie dodając i edytując kontakty w celu uniknięcia pojawienia się duplikatów. Dodawanie do książki adresowej jest naprawdę proste i wygodne.

Jak usunąć konto pocztowe?

W większości serwisów po upływie, na przykład, 6 miesięcy braku aktywności użytkownika konto jest automatycznie i bezpowrotnie usuwane. Można to także zrobić samodzielnie w dowolnym momencie. Wystarczy znaleźć i kliknąć guzik USUWANIE KONTA.
 
Czy poczta elektroniczna ma wady?

Korzystanie z poczty elektronicznej, podobnie jak z każdej innej formy kontaktów z ludźmi, wymaga od nas przestrzegania pewnych norm zachowania. Mają one oczywiście na celu ochronę dóbr osobistych- zarówno naszych, jak i odbiorców pisanych przez nas listów. Trzeba pamiętać, że raz wrzucona do sieci treść żyje w niej dłużej niż nam się to wydaje. Koresponduj więc z głową. :)

Rozwiązywanie problemów

Co to jest algorytm?

Algorytm – w matematyce skończony ciąg jasno zdefiniowanych czynności, koniecznych do wykonania pewnego rodzaju zadań. Słowo "algorytm" pochodzi od starego angielskiego słowa algorism, oznaczającego wykonywanie działań przy pomocy liczb arabskich (w odróżnieniu od abacism – przy pomocy abakusa), które z kolei wzięło się od nazwiska, które nosił Muhammad ibn Musa al-Chuwarizmi (أبو عبد الله محمد بن موسى الخوارزمي), matematyk perski z IX wieku.

I teraz, jak rozwiązać problem np. kasjera?

Ale od początku, na czym on polega?

Często gdy stoimy przy kasie w sklepie zauważamy, że kasjer nie ma nam jak wydać reszty. Wynika to z tego, że kasjer nieumiejętnie zużył wszystkie pieniądze o niskich nominałach i zostały mu tylko takie, z których nie da się wydać reszty. Aby temu zapobiec kasjer powinien operować algorytmem wydawania reszty. Algorytm ten polega na tym, że kasjer przy wydawaniu reszty powinien robić tak, by zużyć jak najmniej możliwych banknotów/monet. Takie rozwiązania są stosowane, np. w bankomatach.
Przechodzimy do sedna sprawy, mianowicie,
METODY ROZWIĄZANIA PROBLEMU KASJERA:

Lista kroków.

Dane: Kwota pieniędzy do wydania, nominały banknotów i bilonu uporządkowane malejąco
Wyniki: Ilość poszczególnych nominałów banknotów i bilonu
Krok 1: Ustalenie wartości początkowych
Krok 2: Sprawdzamy, ile razy najwyższy nominał mieści się w kwocie do wydania
Krok 3: Obliczamy resztę do wydania: poprzednia kwota - obliczona ilość * nominał
Krok 4: Przechodzimy do niższego nominału
Krok 5: Jeśli reszta do wydania = 0 [stop] w przeciwnym razie powtarzamy kroki 2 - 4

Schemat blokowy.

Programem EXCEL

Oraz innymi programami, które zostały stworzone po to, aby ułatwić nam życie. Może to być na przykład: Visual Basic, Turbo Pascal, C++.

Wyszukiwanie informacji

Systemy wyszukiwania informacji 

(SWI) – systemy informacyjne, których głównym zadaniem jest optymalizacja indeksowania zbioru termów w celu jak najszybszego i najbardziej trafnego (relatywnego) udzielenia odpowiedzi na zadane pytanie. Jest to również dziedzina nauk informatycznych (przedmiot akademicki) traktująca o tych systemach, badająca głównie efektywność systemów wyszukiwania informacji.

     Celem systemu wyszukiwania informacji jest dostarczenie użytkownikowi poszukiwanej przez niego informacji. Użytkownik, który ma szereg pytań, powinien na nie otrzymać odpowiedź w jak najkrótszym czasie.

Budowa modułowa systemu wyszukiwania informacji:

Moduł gromadzenia informacji

Moduł, w którym gromadzona jest informacja w postaci informacji źródłowej, zapisanej w językach źródłowych, zwana również dokumentem źródłowym. Dokumentem źródłowym może być naturalny opis, plan, rysunek, informacja słowna, słyszana itp.

Moduł przetwarzania i pamiętania informacji

na podstawie dokumentu źródłowego tworzy się dokument wtórny, który ma tę samą wagę informacyjną, ale w znacznie skróconej, zakodowanej i skompresowanej formie. Dokument wtórny można wprowadzić do komputera. Informacja taka może być zapisana w dowolnym kodzie i być nieuporządkowana, dlatego też informację wtórną należy następnie tak zapisać i przetworzyć, by dawała możliwość szybkiego wyszukiwania z określonym profilem.

Moduł komunikacji z użytkownikiem

Przekazuje użytkownikowi uzyskane informacje w języku naturalnym.

Metody wyszukiwania informacji:

Wyszukiwanie informacji w systemie zależy od zastosowanej metody wyszukiwania. Stosowanie odpowiedniej metody zależy od odpowiedniego przygotowania (przetworzenia) bazy danych. Przetworzenie bazy danych polega na tworzeniu dokumentów w formacie wyszukiwawczym - dokumentów, które przechowują lub przygotowują informacje do procesu. Bazę danych można więc nazwać zbiorem dokumentów wyszukiwawczych czyli kartoteką danych wyszukiwawczych.

• metoda list prostych - metoda klasyczna
• metoda list łańcuchowych
• metoda list inwersyjnych (odwróconych)
• metoda składowych atomowych
• metoda dualna
• metoda Saltona
• metoda Chowa
• metoda Doyle'a
• metoda Rocchia
• metoda Luma
• metoda Gosh'a

Usługi internetowe

1. INTERNET - ogólnokrajowa sieć komputerowa, określana również jako sieć sieci.
2. World Wide Web - w skrócie WEB aczkolwiek częściej używa się po prostu WWW. Internetowy system informacyjny oparty na publicznie dostępnych, otwartych standardach IETF W3C. WWW jest usługą internetową, która ze względu na zdobytą popularność bywa błędnie utożsamiana z całym Internetem.
3. Zagrożenia przy pracy w Internecie.
-> psychiczne - uzależnienie, wirtualna rzeczywistość oderwana od życia,
-> fizyczne - wzrok, postawa,
-> społeczne - zachowania nieetyczne, anonimowość, brak zahamowań,
-> przestępczość komputerowa,
-> moralne - łatwy dostęp (nie kontrolowany) do niepożądanych informacji,
-> intelektualne - bezkrytyczne zaufanie do możliwości maszyny, „szok
informacyjny”.
4. Uniform Resource Locator – w skrócie URL oznacza ujednolicony format adresowania zasobów (informacji, danych, usług) stosowany w Internecie i w sieciach lokalnych.
URL najczęściej kojarzony jest z adresami stron WWW, ale ten format adresowania służy do identyfikowania wszelkich zasobów dostępnych w Internecie.
5. Domain Name System - (DNS, ang. system nazw domenowych) – system serwerów, protokół komunikacyjny oraz usługa obsługująca rozproszoną bazę danych adresów sieciowych. Pozwala na zamianę adresów znanych użytkownikom Internetu na adresy zrozumiałe dla urządzeń tworzących sieć komputerową. DNS to złożony system komputerowy oraz prawny. Zapewnia z jednej strony rejestrację nazw domen internetowych i ich powiązanie z numerami IP. Z drugiej strony realizuje bieżącą obsługę komputerów odnajdujących adresy IP odpowiadające poszczególnym nazwom. Jest nieodzowny do działania prawie wszystkich usług sieci Internet
6. Host- Komputer podłączony do sieci komputerowej używającej protokołu komunikacyjnego TCP/IP, posiadający adres IP. Jeżeli użytkownik komputera łączy się z siecią komputerową, to karta sieciowa lub modem jego komputera otrzymuje adres IP i wtedy staje się hostem. W tym znaczeniu host jest dowolną maszyną, uczestniczącą w wymianie danych poprzez sieć komputerową, np. poprzez Internet.
7. Odsyłacze- Praktycznie na każdej stronie WWW spotyka się odsyłacze (inaczej: odnośniki lub hiperłącza). Najczęściej stanowi je specjalnie wyróżniony krótki tekst (lub obrazek), po kliknięciu którego, następuje przeniesienie do innej strony. Tak jak każda książka składa się z rozdziałów, tak samo serwisy internetowe składają się zwykle z podstron. Każda podstrona jest osobnym plikiem HTML (z rozszerzeniem *.html lub *.htm) i zawiera treść, która dość znacznie różni się tematycznie od pozostałych (tworzy się ją w taki sam sposób jak stronę główną). Taka organizacja ułatwia użytkownikowi nawigację oraz zapobiega niepotrzebnemu wczytywaniu całego serwisu od razu (co trwałoby prawdopodobnie bardzo długo).
8. Adres IP- (ang. IP address) – w protokole IP liczba nadawana interfejsowi sieciowemu, grupie interfejsów (broadcast, multicast), bądź całej sieci komputerowej, służąca identyfikacji elementów sieci w warstwie trzeciej modelu OSI – w obrębie sieci lokalnej oraz poza nią (tzw. adres publiczny).
Maska Sieciowa- (ang. subnetwork mask, address mask) – liczba służąca do wyodrębnienia w adresie IP części sieciowej od części hosta.
9. DHCP (ang. Dynamic Host Configuration Protocol) – protokół dynamicznego konfigurowania węzłów) – protokół komunikacyjny umożliwiający komputerom uzyskanie od serwera danych konfiguracyjnych, np. adresu IP hosta, adresu IP bramy sieciowej, adresu serwera DNS, maski podsieci.
10. Wireless Application Protocol (WAP) – zbiór otwartych, międzynarodowych standardów definiujących protokół aplikacji bezprzewodowych. Rozwijaniem protokołu zajmuje się organizacja WAP Forum, będąca obecnie częścią Open Mobile Alliance (OMA). WAP został stworzony w celu umożliwienia dostępu do usług WWW, uwzględniając ograniczenia techniczne urządzeń mobilnych (np. PDA, telefon komórkowy) korzystających z tego protokołu, oraz ograniczeń łącza danych.
11. Cookies (ciasteczko) – niewielka informacja tekstowa, wysyłana przez serwer WWW i zapisywana po stronie użytkownika w pliku cookie (zazwyczaj na twardym dysku). Domyślne parametry ciasteczek pozwalają na odczytanie informacji w nich zawartych jedynie serwerowi, który je utworzył. Ciasteczka różnych rodzajów są stosowane najczęściej w przypadku liczników, sond, sklepów internetowych, stron wymagających logowania, reklam i do monitorowania aktywności odwiedzających.

Dzielimy się informacją

1. Technologia informacyjna.

TI lub IT (ang. Information Technology) to nowa dziedzina wiedzy, integrująca różne technologie (sprzęt komputerowy oraz oprogramowaniem, telekomunikacja, teleinformatyka) służące pozyskiwaniu informacji, selekcjonowaniu jej, analizowaniu, przetwarzaniu, przechowywaniu, zarządzaniu oraz przekazywaniu innym ludziom.

2. Społeczeństwo informatyczne.

Technologia informatyczna ma niezwykle silny wpływ na społeczeństwo; szacuje się, że w krajach rozwiniętych blisko 40% miejsc pracy jest związanych z branżą IT. W dzisiejszych czasach informacja stała się towarem, często uważanym za znacznie cenniejszy od dóbr materialnych. Zaczynamy wchodzić w erę gospodarki opartej na wiedzy. Dlatego też możemy powiedzieć, że żyjemy w społeczeństwie informacyjnym.


Cechy charakterystyczne społeczeństwa informacyjnego to:

• wysoko rozwinięty sektor usług, przede wszystkim sektor usług nowoczesnych (bankowość, finanse, telekomunikacja, informatyka, badania i rozwój oraz zarządzanie), w niektórych krajach w tym sektorze pracuje przeszło 80% zawodowo czynnej ludności, przy czym sektor usług tradycyjnych przekracza nieznacznie 10%,
• gospodarka oparta na wiedzy;
• wysoki poziom skolaryzacji społeczeństwa
• wysoki poziom alfabetyzmu funkcjonalnego w społeczeństwie,
• postępujący proces decentralizacji społeczeństwa,
• renesans społeczności lokalnej,
• urozmaicanie życia społecznego
• wpływa na upodmiotowienie społeczeństwa i tym samym kreowanie społeczeństwa otwartego.

3. Zastosowanie technologi informacyjnej.

Przede wszystkim zagadnienie to zajmuje się takimi sprawami jak tworzenie komunikatów w różnego rodzaju mediach, oddziaływanie ich na odbiorcę we wszystkich aspektach jego życia - od psychicznego do socjalnego. Dzięki tej nauce możliwa jest komunikacja w społeczeństwie. Oprócz tego technologia informacyjna obejmuje analizowanie i syntezowanie różnego rodzaju informacji. Jedną z części technologii informacyjnej i informatyki jest wykorzystanie komputerów i struktur (takich jak bazy danych) do przechowywania i prezentowania informacji.

Organizacyjnie!

Na naszej pierwszej, prawdziwej lekcji informatyki, tak jak to zwykle bywa, zapoznaliśmy się z przedmiotowym systemem oceniania.
Następną czynnością było omówienie zasad BHP. Myślę, że teraz każdy już będzie wiedzieć co należy, a co nie należy robić podczas pożaru.. Na przykład.
A naszym ostatnim punktem było założenie internetowego zeszytu do informatyki.
Teraz już naprawdę zaczynamy przygodę ze szkołą.